Skrzydła niepewnie mgłę badały,

był huk i trzask łamanych drzew

silniki w mig ustały...

przelana ludzka krew.

Płomienie w ciszy migotały

jak znicze kojące mordowanych gniew.

Lecieli, by choć głowy skłon

dać tym, co w lesie życie swe stracili,

tragicznie zamiast podać dłoń

do ojców szlachetnych dołączyli.

Słowo i czyn była ich broń,

o zdrową Ojczyznę nam walczyli.
Teraz Zygmunta gra im dzwon

najwyższą ofiarę wszak złożyli.

martin_hoff@yahoo.com.au

Lista osób na pokładzie Tupolewa